Joe Biden Büyük Güney Asya'daki ABD ilişkilerini nasıl şekillendirebilir?

Başkan seçilen Joe Biden başkanlığı devralmaya hazırlanırken, Afganistan ve Büyük Güney Asya'da güçlü bir dejavu duygusu var. Tıpkı selefi gibi, Biden ve yeni yönetimi de Güney Asya'daki ABD politikasını dönüştürme ve Afganistan'daki on yıllardır süren çatışmaya bir çözüm bulma sözü verdi. Başkan Barack Obama, bataklık tarafından iyi niyetini yuttururken, Başkan Donald Trump askerleri eve getirme sözünü yerine getirmeyi başaramadı ve bunun yerine ABD Dışişleri Bakanlığı'nın içini boşalttı ve yenilikçi yaklaşımlar geliştirmek için farklı hükümet kollarını birleştiremedi. Sonu gelmez çatışmayla, Taliban'ın cesaretinin giderek artmasıyla birlikte Başkan seçilen Biden, bölge için yalnızca askeri ve güvenlik zorlamalarına dayanmayan yeni ve daha uygulanabilir bir strateji benimsemelidir.

Biden, başkanlığa yalnızca kapsamlı kişisel deneyim, ortaklarla çalışma eğilimi ve son hafızadaki en derin dış politika bankası değil, aynı zamanda son dört yıl boyunca Beyaz Saray'da eksik olan karar alma sürecinde tutarlılık ve öngörülebilirlik getiriyor. yıl. Ancak Güney Asya'da başarılı olmak için Biden'ın, seleflerinin başarısız girişimlerinin bir tekrarı olmaktan ziyade, bölgeye yeni bir yaklaşım benimsemesi gerekecek.

On yıllarca süren savaşın ardından Amerikan halkı haklı olarak Afganistan'daki çatışmadan bıktı ve Washington'daki ilginin çoğu ABD'yi bölgeden nasıl çıkaracağına odaklandı. Ancak ekonomik yardımı birleştiren ve bir tür güvenlik yardımını sürdüren yeni bir yaklaşım, ABD'nin hem Afganistan'da hem de Büyük Güney Asya bölgesinde istikrar sağlamasına yardımcı olabilir. Geçmişteki en etkili yaklaşım bu olmuştur: Yolsuzluğa bulaşan ve kendi başına hareket eden siyasi ve askeri liderlerin işbirliği ve başarısına güvenmek yerine, bir ülkenin insanlarına doğrudan yatırım yapmak.

Bu yeni yaklaşıma belirli ilkeler rehberlik edecektir. Birincisi, Amerika Birleşik Devletleri bunu tek başına yapamaz, bunun yerine ortaklarıyla tüm bölge için bir dizi açık ve tutarlı uzun vadeli hedefler üzerinde anlaşmaya ihtiyaç duyar. İkinci olarak, Washington bu çatışmayı çözmek için yalnızca askeri güce güvenmemelidir. Yeni yönetim, bölgenin ekonomik ihtiyaçlarına daha fazla vurgu yapmalı ve Savunma, Devlet ve Hazine Bakanlıklarının tüm devleti kapsayan bir yaklaşım ortaya koyma çabalarından yararlanmalıdır. Üçüncüsü, Amerika Birleşik Devletleri, ekonomik yardımın faydalarını en üst düzeye çıkarmak ve ABD vergi mükellefleri üzerindeki doğrudan yükü azaltmak için Dünya Bankası, Asya Kalkınma Bankası ve Uluslararası Para Fonu (IMF) gibi çok taraflı kuruluşlardaki gücünü artırmalıdır.

Bu yeni yaklaşım, Avrupa Yeniden Yapılanma ve Kalkınma Bankası, Avrupa Topluluğu, Dünya Bankası ve IMF'nin hızla el ele verdiği 1990'larda eski Sovyetler Birliği'nin merkezi olarak planlanmış ekonomilerinin yeniden inşasına yardımcı olan yaklaşıma benzer olacaktır. Doğu Avrupa'nın ekonomik ve siyasi haritasını değiştirir. Yeni gelişen ekonomilerdeki kilit çalışanları hızla piyasa ekonomisine hız kazandırmak için Viyana'da ortak bir eğitim merkezi kurmayı içeren bu çabanın bir parçasıydım. Benzer programlar, bölgesel ticaret yollarının Çin'in devasa Tek Kuşak, Tek Yol girişimine karşı hafif bir karşı ağırlık olarak yeniden canlandırılmasına izin verecektir. Ancak başarı aynı zamanda istikrara da bağlı olacaktır. Taliban ile Şubat anlaşmasının bir parçası olarak ABD'nin Afganistan'da on dört ay boyunca askeri varlığını sürdürme taahhüdü,

Başkan seçilen Biden, bölgedeki ve Hill'deki derin deneyimini bu göreve getiriyor. Ancak, Başkan Obama'nın Başkan Obama'nın Capitol Hill'deki temsilcisi ve Büyük Güney Asya'daki ortakları olduğu gibi, yeni ortaklıklar kurmak için benzer bir avukata ihtiyacı olacak. Kongrede, Biden'ın sadece Senato'dan değil, aynı zamanda Dışişleri, Silahlı Hizmetler ve Seçilmiş İstihbarat Komitesi gibi önemli Meclis komitelerinden de işbirliğine ihtiyacı olacak. Yeni cumhurbaşkanı, çabalarına destek sağlamak için Senato'daki bazı Cumhuriyetçi temaslarını da canlandırmalı. Trump'ın yakın çevresindeki rolünden zevk alan Senatör Lindsey Graham (R-SC) bile, Afganistan ve Pakistan konusunda Biden ile ortak hedeflerine geri dönmeye teşvik edilebilir. Yıllar boyunca sık sık yapılan ziyaretler sonucunda her ikisinin de bu iki ülkede güçlü bağları var.

Afganistan'ın acil meydan okumasının ötesinde, Hindistan, ekonomik ve savunma amaçlı en önemli bölgesel öncelik olmaya devam edecek. Başbakan Narendra Modi'nin Başkan Trump'ı yakından kucaklamasına rağmen, yeni ABD yönetiminin Himalayalar'da saldırgan bir Çin ile karşı karşıya kalan Hindistan'ı desteklemenin bir yolunu bulması gerekecek. Hindistan'ın büyük bir küresel silah ithalatçısı olarak nüfuzu ve ABD malları ve hizmetleri için bir pazar olma potansiyeli, hedeflerinin ABD'den farklı olabileceği Hint-Pasifik'te bile çekici bir müttefik olarak kalacağı anlamına geliyor. Yine de, Başkan seçilen Biden ve seçilen Başkan Yardımcısı Kamala Harris, hükümetin Keşmir'e daha fazla özgürlük ve seçenek tanıması gerektiğini savunarak Hindistan'ı Keşmir'deki eylemlerinden dolayı eleştirdi. Bu, Hintli ortaklarını rahatsız edebilir, ancak daha yakın ortaklığı tehlikeye atmamalıdır.

Yaptırımların dikkatle izlenen hafifletilmesiyle teşvik edilen İran'ın nükleer programıyla ilgili müzakere masasına geri getirilmesi gerekecek. İran'la yapılan görüşmelerden olumlu bir sonuç almak, Tahran'ın batı Afganistan'da önemli bir istikrar gücü olabileceği için Afganistan'daki durumun iyileştirilmesine de yardımcı olabilir. Aynı zamanda, İran ile ilgili ABD yaptırımları tehdidinin ortadan kaldırılması, İran ile Hindistan ve Pakistan arasındaki ticaret ve petrol ve gaz bağlantılarının yeniden açılmasına ve ABD-Çin ilişkilerindeki rahatsızlıkların giderilmesine neden olabilir. Yine, ekonomi anahtar konumunda, ancak bu potansiyel ABD tavizlerinin sahada doğrulanabilir sonuçlara bağlanması gerekiyor.

Yeni yönetim aynı zamanda Güney Asya'nın seyahat ve ticaret açısından dünyanın en az bağlantılı bölgelerinden biri olmaya devam ettiğini anlamalıdır. Amerika Birleşik Devletleri, Kabil'i yeni ve iyileştirilmiş altyapıyla Dakka'ya bağlayacak ve ticaret engellerini kaldıracak "Yeni Büyük Ana Yol Girişimi" ni aktif hale getirmeyi ve desteklemeyi ciddi olarak düşünmelidir. Bu eski kültürel, politik ve ekonomik otoyolun iyileştirilmesi yerel yatırımları artıracak ve bölgesel gerilimleri yatıştıracaktır. Girişim, ortak bağımlılıklar oluşturacak ve tüm ülkelere Afganistan üzerinden Türkmenistan ve Tacikistan'dan ucuz enerjiye erişim sağlayarak bir kazan-kazan durumu sağlayacaktır. Asya Kalkınma Bankası bu altyapı projelerinin planlamasına zaten yatırım yaptıve bu girişim, Çin-Pakistan Ekonomik Koridoru için büyük bir Afgan kolunun parçası olabilir. Bu tür projeler, yalnızca askeri araçlara odaklanmak yerine Çin'in bölgedeki nüfuzunun genişlemesiyle mücadele etmenin çok daha etkili bir yolu.

Pratik düzeyde, yeni yönetimin ABD Dışişleri Bakanlığı'nı ve özellikle Güney ve Orta Asya Bürosu'nu yeniden inşa etmesi gerekecek. Güney ve Orta Asya için daimi bir dışişleri bakan yardımcısı atayarak başlayabilir ve bölgedeki büyükelçilik atamalarını yeniden gözden geçirebilir, böylece Beyaz Saray'la güçlü bağlantıları olan tam zamanlı ve yüksek vasıflı büyükelçiler ilişkileri dönüştürmeye yardımcı olabilir. Beyaz Saray'da, Milli Güvenlik Konseyi personeli, Hazine Müsteşarlığı'nda önemli toplantılarda bölgenin başındaki kişi olarak atanmış bir sekreter yardımcısının bulunmasından yararlanabilir. Bu hamleler, ABD politikasını koordine etmeye yardımcı olacak, böylece bölge genelinde tek sesle konuşacak.

Bunların hiçbiri kolay ya da hızlı olmayacak. Ancak amaç netliği ile Amerika Birleşik Devletleri, Büyük Güney Asya'daki ülkelere güven ve saygıyı yeniden inşa edebilir. Bu süreçte Washington, 2001'den beri çatışmayı sona erdiremeyen askeri ilişkilere olan başarısız güvenini dinlendirebilir. Biden dizginleri eline alırken, sadece seleflerinin başarısız yolunu takip etmek yerine yeni bir yol çizmeye hazır olmalıdır. .